بیوتکنولوژی بعنوان یکی از جدید ترین فن آوریهائی که باعث افزایش تولیدات کشاورزی در دهه اخیر شده ، مطرح است. بیوتکنولوژی کاربردهای امیدوارکننده بسیاری دارد اما نه یک راه حل عمومی و نه جایگزینی برای روشهای موجود است، بلکه یک روش کمکی برای حل مشکلات کشاورزی است. بیوتکنولوژی را می توان مجموعه ای از روش ها و فنونی دانست که در آن از ارگانیسم های موحود زنده و یا قسمتی از آنها برای تولید ، تغییر فرآورده ها، بهینه سازی گیاهان یا حیوانات و تولید میکروارگانیسم های جدید استفاده می شود. از منظر فن آوری زیستی نیز، بیوتکنولوژی را می توان به مفهوم استفاده از مهندسی ژنتیک در تولید گونه های جدید میکروارگانیسم ها، گیاهان و حیوانات دانست که طی این روش، زن های خاصی از یک موجود زنده به دیگری انتقال می یابدو بدین ترتیب صفات خاصی در یک گونه جدید ظاهر می شود که نتیجه آن ایجاد یک نوع ارگانیسم با صفات ژنتیکی کاملا مشخص است. بیوتکنولوژی بعنوان یکی از جدید ترین فن آوریهائی که باعث افزایش تولیدات کشاورزی در دهه اخیر شده ، مطرح است. بیوتکنولوژی کاربردهای امیدوارکننده بسیاری دارد اما نه یک راه حل عمومی و نه جایگزینی برای روشهای موجود است، بلکه یک روش کمکی برای حل مشکلات کشاورزی است. بیوتکنولوژی یکی از امیدهای قرن آینده برای رفع بسیاری از نیازهای مختلف بشر و راه حلی برای تامین امنیت غذائی جمعیت روبه رشد جهان به شمار می رود و یکی از 7 رشته کلیدی فناوری جهان در قرن حاضر محسوب می شود. عمده ترین کاربردهای‌ بیوتکنولوژی‌ در کشاورزی‌ را می‌توان‌ به‌ دسته‌های‌ زیر تقسیم‌ کرد: ایجاد گیاهان‌ مقاوم‌ به‌ حشرات‌ و آفتها ایجاد گیاهان‌ تحمل‌ کننده‌ علف‌کشها ایجاد گیاهان‌ مقاوم‌ به‌ بیماریهای‌ ویروسی‌ و قارچی‌ ایجاد گیاهان‌ مقاوم‌ به‌ شرایط‌ سخت‌ مانند سرما، گرما و شوری‌ ایجاد گیاهان‌ دارای‌ ارزش‌های‌ غذائی‌ ویژه‌ و با طعم و عطر بهتر ایجاد گیاهان‌ دارای‌ خاصیت‌ درمانی‌ ـ پیشگیری‌ ایجاد گیاهان‌ دارای‌ خصوصیت‌ متابولیکی‌ تغییر یافته‌ مانند رشد سریع‌ و راندمان‌ کشت‌ بالاتر ایجاد دامهای‌ تراریخته که‌ دارای‌ خصوصیات‌ ویژه‌ای‌ مانند تولید شیر زیاد یا گوشت‌ کم‌چربی‌ ایجاد جانورانی‌ که‌ بعنوان‌ کارخانه‌ تولید آنتی‌بادی‌ و واکسن‌ و دارو عمل‌ کنند ایجاد ماهیها و سایر دامهائی‌ که‌ با سرعت‌ زیاد رشد می‌کنند.