موش هایی که J۱۴7 را دریافت کرده بودند از حافظه، ادراک و همینطور رگ های خونی مغزی سالم تری نسبت به سایرین برخوردار می شدند. حتی ظاهر فیزیکی این موش ها نیز بهبود قابل توجهی پیدا می کرد. آزمایش این دارو بر موش ها با موفقیت انجام شد و آزمایشات انسانی آن نیز تا پیش از سال آینده میلادی آغاز خواهند شد.
Antonio Currais سرپرست این تیم تحقیقاتی می گوید : « ما پیش بینی نمی کردیم که شاهد این نوع از تاثیر ضد پیری در این دارو باشیم اما تحقیقات جدید نشان داد که J۱۴7 موش های پیر را بر اساس برخی از پارامترهای فیزیولوژیکی جوان کرده است.»
آلزایمر، نوعی از اختلال عملکرد مغزی است که در آن به تدریج توانایی های ذهنی بیمار تحلیل رفته و باعث زوال قوای عقلانی می شود. اختلال حافظه، بارزترین ویژگی زوال عقل است. اختلال حافظه بتدریج ایجاد شده و پیشرفت می کند. در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموخته های اخیر محدود می شود ولی بتدریج خاطرات قدیمی نیز آسیب می بینند. بیمار پاسخ سوالی که چند لحظه قبل پرسیده است را فراموش کرده و دوباره همان سوال را تکرار می کند. تغییرات متعددی در مغز بیمار رخ می دهد که باعث کوچک شدن مغز و نیز از بین رفتن سلول های مغزی می شود و به جای آنها اشکال خاصی به نام «پلاک های پیری» در مغز شکل می گیرند.
موش ها در چندین گروه مجزا با داروی J۱۴7 مورد آزمایش قرار گرفته و محققان دریافتند موش های پیری که داروی آلزایمر را دریافت کرده بودند از حافظه و همینطور تست های ادراکی بهتری نسبت به موش هایی که این دارو را دریافت نکرده بودند، برخوردار شدند. حتی موش هایی که داروی J۱۴7 را دریافت کرده بودند، نشانه های کمتری از آلزایمر را نشان داده و متابولیسم آنها شبیه به موش های جوان بود
